WOU 11

WOU 11 voorheen WOU 1: De boot die nu met het registratienummer WOU 11 rondvaart, heeft in de periode dat er nog mee gevist werd nooit een registratie-(visserij) nummer gehad. Het nummer WOU 11 is in 1973 door Janus Baks aan mij verstrekt. Het stond op de fanny die ik toen van hem kocht. Later is dit nummer door Stichting de Oude Vissershaven geregistreerd en op mijn naam gezet, waarmee het dus persoonsgebonden werd. De fanny is in 1985 naar mijn zoon Helger gegaan, het nummer WOU 11 is er op blijven staan tot hij de boot in 2005 verkocht. In de periode van 1985 tot 1995 heb ik gevaren met een gelaste boot, de WOU 38. In 1995 kocht ik van Gerie Gremmen een oude geklonken Grote- of Volle Boot van 7,23 x 2,13 m. Een Bergs model met een mooie ronde volle kont met een achterdoft. De boot werd bij van der Hoff in Hardinxveld gebouwd in opdracht van de Woudrichemse visser Mathijs Havelaar (Thijs van Arie Katje). Hij viste met een aantal broers, waaronder Toni, en zijn zoon Wim. Ze hadden onder andere een visserij op de Lek bij Bergambacht. Hun vangst brachten ze in Dordrecht naar de visafslag. Om de concurrenten uit de omgeving voor te blijven, hadden ze achter in de boot een derde roeidol gemaakt. Hiermee probeerden ze met de opkomende vloed mee als eerste bij de afslag te zijn. De Havelaars verkochten de boot en de visrechten aan een poldervisser genaamd Berkhouwer uit Berkenwoude. Hij viste er mee op de Lek en de Maas. Met Wim Havelaar heb ik een aantal gesprekken gehad. Ook met Berkhouwer ben ik wezen praten. Van hem heb ik ook een aantal foto’s meegekregen. De eerste keer dat ik de boot zag, zal ongeveer eind 1987 geweest zijn, in de Nassauhaven in Rotterdam, toen er mee werd gevist op pootvis. Toen al, heb ik mijn belangstelling getoond en mijn adres achtergelaten. Het is echter anders gelopen. In 1993 heeft Gerie Gremmen hem gekocht en is begonnen met opknappen. Hij haalde de beun en de doft met mastkoker eruit en laste er nieuwe in. Ook verving hij diverse stukken onderboord en vlak. Toen ik de boot in 1995 van hem kocht, was Gerie bezig met de klapmuts. Samen met Arie van der Ree construeerde ik een nieuwe geklonken ‘snavel’ en klapmuts. Mast, zwaarden, roer en buddelingen maakte ik samen met veerman Toon Baks, bij het veer van Woudrichem naar Loevestein. De oude doft (met de mastkoker aan de voorzijde) heb ik nog weten te redden uit de oud-ijzerbak. Te zijner tijd wordt deze er weer terug ingeklonken. Samen met een nieuwe geklonken beun. In achtereenvolgens Spakenburg, Woudrichem en Vreeswijk heb ik me bekwaamd in het ambachtelijk vervaardigen van zeilen. Ik haalde mijn diploma bij leermeesters Theo Leeuwenburg en Henk van Schaik van het ‘Centrum Traditionele Zeilmakerij’. Nu staan er alweer een aantal jaren handgemaakte katoenen zeilen op de boot. Toen ik de boot in 1995 kocht, heb ik er het nummer WOU 1 op gezet. Toen mijn zoon Helger zijn fanny in 2005 verkocht, heb ik mijn oude registratienummer WOU 11 op mijn boot gezet. Bijzonderheden: –         geklonken reparatie aan stuurboord in het onderboord vanaf de groep tot onder de huig. –         platrond aan bakboord achterin door derde roeidol uitgesleten.   Rolf van Andel, WOU 11